Seltsamer Ritt


Eine Geschichte von Johann Peter Hebel (1760–1826) in unserer alten Sprache im Norden: Plattdeutsch.

Seltsamer Ritt

Een Mann riedet up sienen Äsel na Hus un lött sienen Soehn to Foot dor näben herlopen. Kümmt een Wannersmann un seggt: „Dat is nich recht, Vadder, dat du riedest un löttst den Jung’ lopen. Du büst doch een statschen Kierl!“ Dor stiggt de Vadder von den Äsel af un lött den Soehn rieden. Kümmt wedder een Wannersmann un seggt: „Dat is nich recht, Bengel, dat dien Vadder to Foot gahn mütt. Du hest de jungen Been!“ Dor sitten se beid up un rieden eene Streck. Kümmt een drüdder Wannersmann un röppt: „Wat för een Unverstand! Twee Kierls up een schwackes Diert? Süll man dor nich eenen Knüppel nähmen un juch runnerjagen?“ Dor steegen Vadder un Soehn af un güngen mit ehren Äsel to Foot wierer. Kümmt een veerter Wannersmann un lacht: „Ji sünd jo kuriose Lüüd! Is dat nich noog, wenn twee to Foot gahn? Eener künn doch rieden!“ Dor binnt de Vadder den Äsel de Vörbeen tosamen un de Soehn binnt em de Hinnerbeen tosamen. Se trecken eenen starken Boompahl dörch un drägen den Äsel up ehre Schullern na Hus. So wiet kann dat kamen, wenn eener dat all’ Lüüd recht maken will!

Mehr Sagen und Texte unter www.mieneplattsiet.de
Karin Albrecht

Schicken Sie uns Ihre Veranstaltung
Zurück zum Seitenanfang