Bi uns dröhnt dat in’t Holt

De Hirsche sünd wedder to hüren! Nu is woll ehre Bramstied vull ingangen.
Gliek hinner uns Dörp fängt de Wald an un reekt Kilometers wiet.
Dat giwwt hier in Vörpommern väl Rotwild, un disse stolten Dierte sünd nu in Rangstriedigkeits- un Poorungs-Angelägenheiten to de Brunftstäden unnerwägens. Wi sehn ehr nich, awer dat stunnenlange Ropen un Röhr’n is wiethen dütlich to hürn. Wi wahnen hier nu all miehr as 30 Johr un ümmer wedder is dit harwstliche Naturschauspill faszineerend. För uns is dat uttomaken, ob een Junghirsch mal blots so uptrumpen will mit sien ungedüriges Schriegen , orrer ob de Platzhirsch mit de luutstarke dunkle Stimm’ för Ordnung in dat Rudel sorgt. Blots de Starken hebben Anspruch up de Damen! Un bi uns in’t Holt moet dat woll een besünners staatscher Kierl sien. De hett so een Bölken, dat is as Dunnergrolln.

Mehr Sagen und Texte unter www.mieneplattsiet.de
Karin Albrecht